Gökyüzünden, sonsuzlugun kalbinden kopup yeryüzündeki düslerin icine düsmüs bütün yildizlara,
Sen ilahi bir isigin unutulmus adisin.
Ve bir gün hatirlayacaksin.
Belki bir kitabin sayfalarinda belki bir sessizlikte belki bir rüyada belki de bir gecenin karanliginda.
O zaman düsmedigini, kaybolmadigini; dönüs yolculugunda oldugunu anlayacaksin.
Bu kelimelerde sana bir cagri var.
Ruhunun icinde yaratilisin sesi titresiyor ve icindeki isik sana sesleniyor
Hatirla beni bir daha unutmamak üzere.
Tüm zamanlarda, mekanlarda ve boyutlarda.
Yeryüzünde ve gökyüzünde; gecmiste, gelecekte ve simdide, kendine giden yolculuk basladi.
Kaderin bedenden ötede, yildizlarin isigindan alna dökülen harflerle yazilan bir sürec.