Uçak havalanmak üzereydi. Sicakligin ortaligi kasip kavurdugu bir pazar günüydü. Yusuf yillardir hayalini kurdugu, arzuladigi, gerçeklesmesi için bir hayli çaba sarf ettigi yurt disinda master egitimi almak, belki de bu egitimle ayni derecede öneme sahip, yeni insanlari, farkli kültürleri tanimak, farkli yasam tarzlarini görmek, onlar hakkinda bilgi edinmek arzusuyla, Avrupa'nin en eski sehirlerinden biri olan ve üç yüzden fazla farkli dilin konusuldugu metropol bir sehre, Londra'ya gidiyordu.

Yusuf bu yolculuk sebebiyle korkmuyor da degildi açikçasi. Bütün egitimini yasadigi sehir olan Bursa'da almis ve bu sehirden, vatani görevini yapmak disinda neredeyse hiç ayrilmamisti. Mahallesine, sehrine, ülkesine de çok bagliydi. Simdi ise dini, dili, kültürü, yasam felsefesi, hayati yasayis sekli bambaska olan bir ülkeye gidiyordu. Ayni zamanda gidecegi sehrin kalabaligini, karmasasini, yasam sartlarinin zorlugunu düsündükçe içi ürperiyor, tereddütleri ve korkulari artiyordu. Acaba yanlis bir yola mi çiktim? Acaba verdigim kararda hatali miydim? Acaba kararimdan dönmeli miyim? Acabalarla dolu yüzlerce soru Yusuf'un içini kemiriyor ve kafasini mesgul ediyordu.