Lucy was al elf jaar toen ze, na drie jaar van opvanggezin naar opvanggezin gestuurd te zijn, bij Cathy Glass terechtkwam. Lucy weigerde te eten en liep jaren achter in haar ontwikkeling. Iedereen was bang dat de schade onomkeerbaar was, maar Cathy had jarenlange ervaring met de begeleiding van mishandelde ­kinderen. Als het haar niet lukte tot Lucy door te dringen, kon niemand het? Cathy was Lucy's laatste hoop en ze zette alles op alles om haar ­eindelijk het liefhebbende gezin te geven dat ze zo lang had moeten missen. Dan gebeurt er iets wat haar nooit eerder is overkomen: ze verliest haar hart. Van alle kinderen die ze heeft opgevangen en verzorgd, is Lucy dat ene kind dat ze nooit meer los wil laten? Met ontroerende oprechtheid laat Cathy Glass zien dat ook een diep beschadigd kind een gelukkig leven kan leiden.