hos geldin ogul
hüzünbaz yalnizliklarimda,
gönül kusu tene konmus;
toprak da biz-im ogul da...
hayalini kurdugum tirtilli gecelerde;
can verdin yeniden dogarak.
sen kozanda cicege dur
kanatlarindan savrulan zamana inat;
ipeksi hayat ilmeklerini örüyor,
rüyasi bitmeyen dallarda;
zehre bal eyleyensin.
.
.
.
Sen
dinmeyen
kalp agrimin
ogul veren sancisisin.
