Nardugan.... Kulaktan kulaga anlatilagelen hikayeye göre, asirlar önce kurulmus bu kadim yerlesim yerinde, patlayarak kasabayi yerle yeksan eden yanardag felaketinden sonra hayatta kalan bir avuc insan, Dilgenin önderliginde kasabayi elleriyle sekillendirmisti. Sifir noktasindaki tahribatin ardindan doganin iyilesmesini beklemisler, bu sirada da kendi yasamlarini insa etmislerdi. Kasabanin bitiminde, kizil Aswan granitinden cam piramitli kule yönüne Dogu Kapisi, sönmüs yanardaga bakan tarafa da Bati Kapisi deniyordu. Yeni dünyaya kayaliklarin ardindan hükmeden Dilgenin yazili olmayan yasalari, kasabayi güven, sadakat ve iyi ahlak temelleri üzerinde yükselmeye itmisti. Zengin bitki örtüsüyle toprak, toplam bes yüze yakin haneyi cömertce besliyordu.

Sakince baslayan ama hicbir seyin göründügü gibi olmadiginin usul usul hissedildigi bir hikaye anlatiyor Nardugan, bir masal fisildiyor. Türler arasinda gezinen, zaman katmanlarinin kesistigi, üst üste bindigi, labirenti andiran bir anlati...

Aslinda yasamiyoruz. Tüm bu olanlar... Gecmis, simdi, gelecek; hepsi illüzyondan ibaret