Siiri yaratanlar, sözün gücünü calmak isteyenlerden daima daha derin ve azimli olmuslardir. Cünkü siir insandir, evrendir...Sahiciligi oya misali ücraliklarinda hissettiginde, kendisi oluyor siir... Alttaki cogunluklar lehine bedel ödemeyi onur saydigi icin özgürlesir ve bu özgürlügü estetize ettigi oranda ölümsüzlesir siir...Ölümsüzlügün sirri zaten gercekcilikle toplumculugun örtüsmesinden gecer. Bu ana egilim zaten sanatci ve sairleri öncülüge ceker, bireyi daha zariflestirir. Bazi sanatci ve sairler egemen iliskileri ve bireyciligi kutsayip toplumculuktan kacinsalar bile, durum böyle...Gögün Icindeki siirlerim deliligi hak sayarak gündelik hayatla tarihselligi manevi bir kuyumcu gibi bir araya getirsin istedim