XIX. yüzyilin baslarinda Bektasiler büyük bir felaketle karsilastilar ve dönüsüm yasadilar. 1826 yilinda Bektasilik, Yeniceri Ocagi ile birlikte yasaklanip Bektasi tekkeleri kapatildi ve yiktirildi. Dervisler sürgün edilirken emlak ve esyalari ellerinden alindi. Bu yillarda Bektasi kiyafetiyle dolasmak dahi yasakti. Osmanli ile birlikte üc kitada tekkelere sahip olan Bektasiler yillarca yasaga direndiler. Zamanla tekkelerini yeniden actilar. Anadoluda, Rumelide, Misirda, Irakta ve pek cok memalik-i Osmaniyede var olma mücadelesi verdiler. Bu dönemde merkez tekkede postnisin cekismeleri sürerken Sinopta Yesari Baba liderliginde yogun bir faaliyet baslatildi. Kizildeli ve Piri Baba tekkeleri eski konumlarina yeniden kavustular. Sinopun disinda Edirnede hükümeti endiseye sevk edecek ölcüde yogun bir Bektasi propagandasi görüldü. Osmanli hükümeti resm olarak yasakladigi ve mensuplarini siki sikiya takip ettigi tarik-i nazeninin merkez tekkesi ile iliskilerini kesmedi. Hatta Haci Bektas Veli tekkesi daha önce görülmemis tamirlere ve yapi faaliyetlerine sahne oldu.
Bektasilerin Serencami yasakli yillarda Bektasilerin yasadiklari bu var olma mücadelesi ile gecirdikleri degisim ve dönüsüme kapi araliyor. Yedi basliktan meydana gelen bu calisma XIX. yüzyilda yasananlardan hareketle bugünü de anlamayi kolaylastiriyor.
