Osmanli Imparatorlugunda Ermeni nüfusunun büyük bir kisminin yok edildigi 1915 tarihinden yaklasik yüz yil sonra, gazeteci-sosyolog Laurance Ritter ile fotografci Max Sivaslian, yok edilenlerin hayatta kalan torunlarini arastirmak üzere, Anadolunun dogu ve güneydogusunda, Istanbulda ve Avrupada onlarca kisiyle görüstü.
Hrant Dinkin dedigi gibi, Bu memlekette yasayanlarla ilgili konusmak, ölüler hakkinda konusmaktan daha zor. Müslümanlastirilmis veya gizli Ermeniler, cok yakin zamana dek, Türkler, Kürtler ve de Ermeniler arasinda, üzeri örtülen, hakkinda konusulmayan bir tabuydu. Bu konu hakkinda konusulanlar belki de yalnizca, onlari gizli siyasi komplolarin parcasi olarak göstermeye calisan asiri milliyetcilerdi. Geride kalan ve bazi arastirmacilara göre sayilari bugün milyonlari bulan insanlarin, Türkcedeki o irkiltici ifadeyle kilic artiklarinin gercek hikayesi ise neredeyse hic kesfedilmemisti.
Kimdir bu insanlar Nasil yasiyorlar Ne tür zorluklardan geciyor, neler hissediyor, kendilerini nasil tanimliyorlar Bu kitap, onlarin bu sorulara birinci agizdan verdikleri yanitlari ariyor. Kesin olan bir sey var Onlar bazen Ermeni, bazen Türk, bazen Kürt, bazen Hiristiyan, bazen Müslüman, bazen de bunlarin hepsi veya hicbiriler.
Kilic Artiklari, sarsilmaya baslayan suskunluk duvarinda bir gedik daha aciyor.