Ben kücükken yazmak, yalnizca okulda gerekli oldugunu düsündügüm bir eylemdi.
Kücüktüm henüz. Annemin büyüyünce anlarsin sözlerini cok duyardim o zamanlar.
Neyi anlardim anlayamiyordum bir türlü.
Sonra insanlar tanidim. Yani insanlari tanidigimi sandim.
Mutlulugu da tattim, hayal kirikligini da.
Paylasmak istedim birileriyle, etrafima baktim; kimseler yok
Ben de kagida kaleme sarildim.
Sessiz sakin dediler benim icin.
Ben her an yazmak istedim.

Ve duymasini bilene haykirdi cümlelerim...