Anar, Iyi Padisah metaforuyla, bütün dikta rejimlerinin, göstermelik sevimli ve sirin görünme cabalarinin acizligini, caresizligini ve nihayetinde bu zorba rejimlerin maglup olacagini anlatir. Yazar bu hikayesiyle zorba iktidarlardan medet uman ispiyoncu firsatcilari da, onlarin kullandigi yöntemlerle degil, edebi metin araciligiyla ifsa eder. 1970 yilinda kaleme alinan bu hikaye Sovyet Devrinin amansiz yillarini yansitir.

Sovyet sistemine karsi cok ciddi bir elestiri yönelttir ve rejimi ironik bir dille yerden yere vurur. Bu elbette kilica karsi kalemin zaferidir. O dönemin cani padisahlarinin heykelleri yerine; bugün onlarin katlettikleri sair ve yazarlarin heykellerinin dikilmesini baska türlü nasil izah edebiliriz