Mutlulukla hüzün, huzurla huzursuzluk, ilgiyle kayitsizlik ve bunlarin okuyucunun ic dünyasinda duyumsattigi karsit duygular arasinda yaptigi keskin gecislerle beliriyor Yumusak Odadaki öyküler. Güldürürken düsündürmek gibi bir görev üstlenmiyor; sasirtiyor. Ilginc, muzip veya dramatik bir olayi merkeze alip onun etrafinda kurulan ironik dille yasanan gercekligin belirgin izlerini bulaniklastiriyor. Büyük bir kararsizlik haliyle ilerleyen hayata senkronize olmak isteyen öyküler bunlar. Günü gününü tutmayan gündelik hayatin getirdikleri gibi, okuru sarsmayi hedefliyor kurgusuyla. Öykülerde tüm bu özellikleri duyumsayan ve kaygi duyan karakterler öne cikiyor. Yumusak Oda bu karakterlerin yalnizlastigi, yoruldugu, korktugu ya da cildirdigi bir yer. Herkesin icinde rastlanabilecek, kendilerinin insa ettigi türden bir yer. Aciyi hafifletmese de benimsettigini kitabin basinda yapilan tek cümlelik bir alintidan da anlayabilecegimiz bir yer Trajedi arti zaman esittir komedi.
