ÖRT ÜSTÜME SESINI

ah o sesin, su gibi, siir gibi, bülbüle ödünc verdigin o sesin,
irmagin kenarindaki o beyaz evde duymustum onu ilk kez,
vakit gelen ezan gibi kulagim alisikti hep o sese,
rüyamdaki baska bir ses beni uyariyordu, ayrilik var diye,
erkenden uyandim, alistigim seste ayrilik yarasi vardi,
ben bu siiri yazdigimda sen ölmüstün, kan-yasi döktüm
ardindan, sensizlik sarkti odama, sesin kaldi icimde

hicbir ses bahara tasiyamadi beni, kisini geri al, üsüyorum,
düsündükce icimde bir ürperti, kalan her sey yabanci bana
sesin kokuyor her gece, agzin gökyüzündeki dolunay,
saclarimda biraktigin parmak izlerin, nerede kaldi o sesin

susmak benim kaderim oldu, yalnizlik biraktin bana
dilimi dagda biraktim, sesin yoksa üsüyorum, ört üstüme sesini
kuslar gibi erken uctun gittin, kanatlarinda geri dönülmez levhasi
sis gibi oturdu ayrilik acisi icime, kapanmaz bu yürek yarasi
simdi o irmagin kenarindaki eve dönecek olsam da artik o sesi bulamam
bir zamanlar duydugum o güzel sesi alip gitti bulutlar, ucup gitti o günler.