Insanin öyküsünü cizmekte en etkin olan unsurlardan biri yasadigi yer kuskusuz. Insan büyük ölcüde yasadigi toprakla, icinde yetistigi kültürle, kullandigi dille kurar kendini. Bunun icin her gidis kendinden kopus, kendini yeniden kurma cabasinin kacinilmazligidir. Her giden yeniden kurmak zorunda kalir kendini.
Usta öykücü Feyza Hepcilingirler, iste Gidiyorum ile topragindan, dilinden, kendinden gitmek zorunda kalanlarin öykülerini dile getiriyor. Her gidisin icinde tasidigi aciya eslik eden o yogun hesaplasma duygusunu aktariyor okura. Kendini yeniden kurmak zorunda birakilanlarin tam da artik neyi kuracaklarina emin olamadiklari o aci dolu derin saskinligi paylasmaya cagiriyor herkesi.
